Hala is een hele goede verteller

De twee kennen elkaar nu anderhalf jaar en zien elkaar ongeveer eens per maand. Hala geniet van de leuke activiteiten die ze met Iris onderneemt. Lezen jullie mee?

Twaalf procent van de Utrechtse kinderen groeit op in een gezin dat rond moet komen van een minimuminkomen. Dat zorgt ervoor dat zij andere kansen hebben dan hun leeftijdsgenoten. Big Brother Big Sister Utrecht zet zich al vijf jaar in voor deze groep door een match te maken tussen vrijwilligers en deze kwetsbare kinderen. Deze ‘Big’ en ‘Little’ trekken een keer per week samen op en ondernemen de meest uiteenlopende activiteiten, van voetballen en museumbezoeken tot huiswerkbegeleiding. Volgens programmacoördinator Fleur van IJperen ligt de nadruk op het verbreden van de horizon van de Little in de match, want elk kind heeft volgens haar recht op succes in het leven.

Iris en Hala tijdens het beklimmen van de Domtoren

Op straat krioelt het van het winkelend publiek, tussen hen lopen Iris (29) en Hala (13). Ze hebben een duidelijk doel voor ogen: het beklimmen van de Domtoren. Net voor aanvang sluiten ze zich aan bij de andere deelnemers van de tour. De twee kennen elkaar nu anderhalf jaar. Hala geniet van de leuke activiteiten die ze met Iris onderneemt. Vroeger deed ze veel leuke dingen met haar moeder, maar sinds zij een hernia heeft gaat dat niet meer. De komst van haar tweede broertje, drie jaar geleden, maakte de uitstapjes met z’n tweeën nog schaarser.

In principe blijven Iris en Hala maximaal drie jaar een match, dan stapt Big Brothers Big Sisters er tussenuit als begeleider, maar het voortzetten van het contact op eigen initiatief wordt wel aangemoedigd. De organisatie wil de invloed die ze hebben op de belevingswereld van jonge Utrechters in de toekomst verder uitbreiden.

Terug in Utrecht maken Hala en Iris aanstalten om van het toeristenloket naar de kerktoren te vertrekken. Waar Hala vandaan komt zijn geen gotische gebouwen zoals deze te vinden. Het is zes jaar geleden dat zij met haar vader vanuit Syrië naar hier vluchtte. “We gingen naar Libanon, daar woont een vriend van hem. Bij de douaneovergang werden we heel goed gecontroleerd. Ik zag helemaal wit, zo ziek was ik. Dat was heel spannend.” Na een kort verblijf namen ze een vlucht naar Turkije. “Dat was het moment dat ik pas echt besefte dat ik op de vlucht was.” Wanneer de gids begint met de uitleg, stopt ze met praten. Niet veel later betreden ze de toren. 465 treden liggen voor de boeg, maar dat ziet Hala niet als een probleem. Ze sport regelmatig met vriendinnen en de stairclimber op de sportschool heeft ze ondertussen vaak genoeg getrotseerd. In het eerste jaar spraken Iris en Hala elkaar vaker, ongeveer eens per week. Dat de frequentie wat afneemt, is gebruikelijk wanneer een match langer loopt, vertelt Fleur van IJperen. “Elke maand bellen we met ouder(s), kind/jongere en de vrijwiliger om in te checken hoe de match verloopt. Eens per drie maanden vindt er een fysieke evaluatie plaats en kijken we met elkaar hoe het gaat en of er nog aandachtpunten zijn."

Ondertussen arriveert de groep op de eerste tussenstop, de Egmondzaal. De tour wordt in twee talen gegeven, dus tijdens het Engelse gedeelte hebben de twee de ruimte om de verdieping te verkennen. Het is voor Hala de eerste keer dat ze in een kerk is, in de vloer zit nog steeds het oude luik dat werd gebruikt om bouwmaterialen naar boven te transporteren. Hala springt erop, maar het massieve hout geeft niets mee. Iris kijkt tevreden toe, ze kan altijd erg lachen om haar jonge vriendin. “Hala is een hele goede verteller, ik hang altijd aan haar lippen als ze een verhaal vertelt.”

Tevreden kijkt Hala naar de foto die ze van haar huis heeft gemaakt

Toen de twee elkaar net kenden waren ze beiden wat verlegen, maar ondertussen kunnen ze uren met elkaar praten, zo vertelt Hala: “Ze neemt me mee naar plekken waar ik anders nooit zou komen, een kattencafé bijvoorbeeld.” Op de terugweg zagen ze het 112 meter hoge gebouw en hebben ze het op hun to-do-list gezet.

Een klein raam biedt uitzicht over het Domplein. Hala merkt op dat de mensen beneden wel erg klein lijken, Iris buigt zich over haar heen en sluit zich daarbij aan. Ze meldde zich ooit aan bij Big Brother Big Sister omdat ze uit een moeilijke periode kwam en iemand graag het gevoel wil geven, gezien te zijn. Ze wist toen niet dat de match haar ook veel op zou leveren. De ouders van Iris gingen uit elkaar toen ze elf jaar oud was. Die periode heeft zijn littekens achtergelaten: “Ik was zoekende, ik was mijn gezin kwijt." Die band mis ik nog steeds weleens. “De hechte familieband bij Hala thuis doet me goed. Ik eet geregeld mee en drink daarna thee op de kamer van Hala. Laatst vertelde ik dat ik niet lang kon blijven, omdat ik nog boodschappen moest doen. Toen kreeg ik een hele stapel bakjes met eten mee naar huis.”

De organisatie werkt met kinderen tussen de 6 en 18 jaar oud. Iris wist meteen dat ze gematcht wilde worden met iemand van de leeftijd van Hala. Dat was voor haar de fase waarin ze zelf het meest zoekende was. Terwijl de tour vervolgt en met iedere trede meer de hoogte in gaat, komt de klokkenzolder steeds meer in zicht. De veertien klokken maken een imposante indruk en Hala krijgt meteen de neiging er eentje te luiden. De gids loopt rond met een hamer waarmee ze op de bellen slaat om het geluid dat ze maken te illustreren. Wanneer ze voorbij Hala loopt, stopt ze en houdt haar de hamer voor, na een korte twijfeling besluit ze hem aan te pakken en slaat ermee op het metaal.

Bovenin de toren worden renovatiewerkzaamheden uitgevoerd, dus de top zal vandaag niet bereikt worden. Vanaf een lager gelegen uitkijkpunt laat Hala haar ogen over de stad glijden, gauw pakt ze haar telefoon. In de verte ziet ze het huis waar haar moeder en broertje zeven jaar geleden intrek namen. Toen zij en haar vader in Nederland arriveerden mochten ze niet gelijk bij hun inwonen, het huis werd te klein bevonden. Met haar vader moest ze daarom een tijd in een AZC verblijven. Dat vond ze erg verdrietig, want nu was ze eindelijk weer herenigd met haar moeder, maar konden ze elkaar niet zien.

Zodra de rondleiding tot een einde is gekomen vinden de twee dat het tijd is voor een ijsje. Met de buit op zak nemen Iris en Hala plaats aan de Oudegracht. Voor Hala heeft het contact met Iris tot dusver in ieder geval zijn vruchten afgeworpen. Toen de twee elkaar net leerden kennen was Hala een stuk onzekerder, hun gesprekken hebben haar daarin geholpen: “Het belangrijkste wat Iris me ooit heeft geleerd is: ‘Je bent goed zoals je bent.'"


Tekst en beeld: Chiel Bareman